Kilar Wojciech

kilar wojciechWojciech Kilar (ur. 17 lipca 1932 we Lwowie, zm. 29 grudnia 2013 w Katowicach). Polski kompozytor muzyki poważnej i filmowej. Jego ojciec był lekarzem, a matka aktorką. Mieszkali przy ul. Sapiehy 89 we Lwowie. Będąc dzieckiem rozpoczął  naukę gry na fortepianie. W 1946 roku, po przymusowym wysiedleniu z Lwowa kontynuował naukę w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej nr 2 w Rzeszowie, a rok później zadebiutował w konkursie Młodych Talentów, zajął wtedy II miejsce. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach, które ukończył z wyróżnieniem w 1955 r. 

Brał udział w Międzynarodowych konkursach muzycznych, gdzie zdobywał liczne nagrody. Początkowo był zainspirowany neoklasycyzmem i utworami Béla Bartóka, Igora Strawinskiego, Dymitra Szostakowicza, Siergieja Prokofjewa. Po nawiązaniu współpracy z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Góreckim utworzyli nowy kierunek w muzyce, zwanym sonoryzem. Ważne utwory z tego okresu to: „Herbsttag”, „Riff 62”,„ Générique”. W połowie lat siedemdziesiątych Kilar zaczął nawiązywać do tradycji, w jego muzyce pojawiały się inspiracje ludowe i religijne. Z tego okresu ważne dzieła to: „Bogurodzica”  (1975), „Kościelec”  (1909) i wiele innych. Oprócz muzyki klasycznej, kompozytor zajmował się muzyką filmową. Współpracował z najlepszymi polskimi i światowymi reżyserami, między innymi z Andrzejem Wajdą. Stworzył on muzykę do ponad 130 filmów, np. do: „Pan Tadeusz”, „Dracula ” , „Zemsta”. Kilar w uznaniu wybitnych zasług dla kultury narodowej oraz osiągnięć w pracy twórczej otrzymał wiele odznaczeń. W 2002 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2005 został uhonorowany Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2008 r. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W 2012 roku otrzymał order Orła Białego. Artysta przegrał walkę z ciężką chorobą i w 2013 roku zmarł z powodu guza mózgu. Został pochowany na cmentarzu w Katowicach w rodzinnym grobowcu.

Biogram przygotowała uczennica klasy kl. VII e Nicola Bisek