Zarugiewicz Konstanty

Konstanty Zarugiewicz ur. w 1901 r. we Lwowie, zm. 17 sierpnia 1920 r. w bitwie pod Zadwórzem. Urodził się w rodzinie  polskich Ormian. W 1918 roku ukończył szkołę średnią. W pierwszym dniu walk z Ukraińcami o Lwów zgłosił się jako ochotnik do oddziału kapitana Romana Abrahama walczącego na Górze Stracenia. Po wycofaniu Ukraińców ze Lwowa wziął udział w bitwach pod Gródkiem Jagiellońskim i Bartanowem. Wiosną 1919 roku uczestniczył w polskiej ofensywie. Walczył pod Skniłowem i Trembowlą.

Po zakończeniu walk z Ukraińcami wstąpił na wydział mechaniczny Politechniki Lwowskiej. Wiosną 1920 roku przerwał studia, gdyż został wysłany na Spisz, gdzie w czasie plebiscytu był komendantem odcinka. Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej wrócił do Lwowa i ponownie wstąpił do Oddziału Ochotniczego Romana Abrahama jako sierżant w kompanii karabinów maszynowych. W bitwie pod Chodaczkowem koło Tarnopola został ranny. Następnie razem ze swoim oddziałem wycofał się za linię Busk-Krasne. Zginął 17 sierpnia 1920 roku, walcząc z konnicą Siemiona Budionnego w bitwie pod Zadwórzem. Mimo prób rodzinie nie udało się odnaleźć jego ciała. W 1921 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, a w 1933 roku Krzyżem Niepodległości. Jego matka Jadwiga została w 1925 roku poproszona o wskazanie jednej, spośród trzech trumien ze zwłokami nieznanych żołnierzy, ekshumowanych z Cmentarza Obrońców Lwowa, która została złożona w Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie. W 86. rocznicę powstania Grobu Nieznanego Żołnierza w Warszawie, na froncie budynku Dowództwa Garnizonu Warszawa (Plac Marszałka Józefa Piłsudskiego 4), odsłonięta została pamiątkowa tablica poświęcona Jadwidze Zarugiewiczowej i jej synowi Konstantemu.

Biogram opracował uczeń Maksymilian Ulanecki