Abraham Roman

Roman Abraham ur. w 1891 r. we Lwowie, zm. w 1976 r. w Warszawie. Był synem prof. prawa na Uniwersytecie Lwowskim Władysława Abrahama. Przez większość życia związany był z miastem Lwowem gdzie przy ulicy Jana Długosza 16 (dziś Cyryla i Metodego) mieścił się jego dom rodzinny. W 1910 r. ukończył gimnazjum OO. Jezuitów w Bąkowicach. Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie na wydziałach filozofii i prawa. W 1915 r. uzyskał tytuł doktora praw i umiejętności politycznych.

Brał udział w I wojnie światowej w armii Austro-Węgierskiej. Wojnę zakończył w stopniu porucznika. Od 1 listopada 1918 r. walczył w obronie Lwowa. Był dowódcą sektora Góra Stracenia. Brał udział w zdobywaniu dworca, w obronie Persenkówki i w walkach w Śródmieściu. Jego oddział zatknął polski sztandar na lwowskim ratuszu. Uczestniczył też w wojnie z Bolszewikami. Żołnierze jego oddziału walczyli bohatersko pod Zadwórzem broniąc Lwowa przed armią Siemiona Budionnego. W latach 1922-27 był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W 1927 r. został dowódcą 26 Pułku Ułanów w Baranowiczach. Od w 1929 r. objął dowództwo Brygady Kawalerii Toruń w Toruniu, która w 1934 r. została przemianowana na BK Bydgoszcz i tam też przeniesiono jej siedzibę. W 1930 r. został wybrany posłem na Sejm ale wkrótce zrzekł się mandatu. Od 1937 r. dowodził Wielkopolską Brygadą Kawalerii w Poznaniu. W 1938 r. został awansowany do stopnia generała brygady. Podczas kampanii wrześniowej dowodził Wielkopolską BK m.in. w bitwie nad Bzurą. Od 15 do 21 września dowodził GO Abraham w skład której wchodziły Wielkopolska i Podolska Brygada Kawalerii. W czasie obrony Warszawy aż do kapitulacji 28 września dowodził Zbiorczą BK.Aresztowany przez Niemców 15 października był więziony w Alei Szucha w Warszawie a następnie w kilku niemieckich oflagach.W 1945 r. został uwolniony przez wojska amerykańskie. Powrócił do Polski jednak władze komunistyczne nie pozwoliły mu wrócić do armii. Pracował m.in. w Czerwonym Krzyżu i Ministerstwie Administracji Publicznej. W 1950 r. w skutek zastraszenia przez władze komunistyczne przeszedł na emeryturę. W 1956 r. bezskutecznie interweniował u władz polskich i sowieckich w sprawie ochrony lwowskiego Cmentarza Obrońców Lwowa. Po śmieci został pochowany na cmentarzu parafialnym we Wrześni. Na grobowcu rodziny Abrahamów na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie wmurowano tablicę poświęconą pamięci generała.

Biogram opracował Kamil Rojek