Mączyński Czesław

Czesław Jan Mączyński ur. 9 lipca 1881 r. w Kaszycach, zm. 15 lipca 1935 we Lwowie. Był on historykiem oraz pułkownikiem artylerii WP. Działał również jako naczelny dowódca obrony Lwowa w 1918 r. W latach 1922-1927 był posłem na Sejm RP. W 1892 r. rozpoczął naukę w jarosławskim C. K. Gimnazjum, w którym zdał maturę, a po niej zgłosił się na roczną służbę do wojska. 21 września 1903 zdał egzamin oficerski i otrzymał stopień podporucznika rezerwy.

16 grudnia 1905 r. został wybrany członkiem wydziału Czytelni Akademickiej we Lwowie. Brał udział w I Wojnie Światowej. Na początku należał do 29 pułku artylerii polowej, w którym został dowódcą baterii a następnie do 1 pułku artylerii polowej, gdzie awansował na porucznika. Po odniesionych obrażeniach został przeniesiony do 2 pułku artylerii polowej jako komendant baterii. W 1917 r. został kapitanem w rezerwie. Był komendantem Polskich Kadr Wojskowych we Lwowie, wszedł w skład Naczelnej Komendy Obrony Lwowa. W listopadzie 1918 r. w czasie walk polsko-ukraińskich o Lwów pełnił funkcję naczelnego komendanta obrony miasta. Również był dowódcą Orląt Lwowskich. Jesienią 1919 r.. pełnił też czasowo obowiązki dowódcy 5 Dywizji Piechoty. Wyraźnie szykanowany przez legionistów, nie mógł odbyć stosownego przeszkolenia dla uzyskania wyższego stanowiska. W lutym 1929 r. został zwolniony z zajmowanego stanowiska komendanta i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III, a z dniem 31 sierpnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1935 r. zmarł w szpitalu wojskowym we Lwowie. W 1933 r. został wybity medal upamiętniający Czesława Mączyńskiego, wydany we lwowskiej pracowni Eugeniusz Mariana Ungera.

Biogram opracowała Julia Zając