Battaglia Andrzej

Andrzej Battaglia, urodził się 19 września 1895 w Tarnowie w rodzinie pochodzenia włoskiego. Syn Gwidona Battaglia (powstańca styczniowego) i Olgi z domu Baranowskiej. Kształcił się w III Państwowym Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego we Lwowie, potem został studentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego. Był harcerzem, od 1914 członkiem Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 1 kompanii IV batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady.

Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austro-węgierskiej, w której służył od 20 września 1917 na froncie włoskim. W połowie 1918 został absolwentem szkoły oficerskiej, po czym służył we Lwowie. Tam został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej. W trakcie wojny polsko-ukraińskiej pełnił funkcję komendanta pierwszego patrolu pod pseudonimem “Bitwa”. W nocy z 31 października na 1 listopada 1918 udał się do zajętych przez Ukraińców koszar C.K. 15 pułku piechoty przy ulicy Kurkowej 15, celem przeprowadzenia wywiadu w sprawie możliwości uwolnienia internowanych tam 30 legionistów. Po krótkiej rozmowie i wywiązanej sprzeczce został postrzelony w brzuch. Zmarł 5 listopada 1918 we lwowskim szpitalu wskutek odniesionych ran. Pośmiertnie był awansowany do stopnia podporucznika kawalerii. Został uznany za pierwszą polską ofiarę poległą w obronie Lwowa 1918. Po ekshumacji jego szczątki zostały pochowane   w krypcie katakumby I na Cmentarzu Obrońców Lwowa. Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Andrzeja Battaglii.  17 kwietnia 1921 roku otrzymał pośmiertnie  order Virtuti Militari, 4 listopada 1933 - Krzyż Niepodległości, a później Krzyż Walecznych oraz Krzyż Obrony Lwowa.

Biogram przygotowała Milena Cichoń uczennica klasy VIII E