Herbert Zbigniew

Zbigniew Herbert – poeta, eseista, dramaturg. Urodził się 29 X 1924 r. we Lwowie. Jego rodzina miała angielskie korzenie, a przodkowie do Lwowa przybyli z Wiednia. Zbigniew był jednym z trojga rodzeństwa. Ojciec – Bolesław,  legionista i obrońca Lwowa w wojnie z bolszewikami. Herbertowie mieszkali  przy ul. Łyczakowskiej 55, a mały Zbigniew został  ochrzczony w kościele Św. Antoniego we Lwowie. Rodzina Herbertów często się przeprowadzała, we Lwowie mieszkali też przy ul. Tarnowskiego 18, Piekarskiej 10 i Obozowej 5.

Zbigniew, jeszcze przed wojną, uczęszczał do Państwowego VIII Gimnazjum i Liceum im. Króla Kazimierza Wielkiego. Od 1939 r., w czasie okupacji sowieckiej, szkoła Zbigniewa, została zamieniona na sowiecką Średnią Szkołę nr 14. Po zajęciu Lwowa przez Niemców (1941 r.), szkołę zamknięto. Zbigniew kontynuował naukę na tajnych kompletach, gdzie uzyskał maturę w 1944 r. i rozpoczął studia polonistyczne na konspiracyjnym Uniwersytecie Jana Kazimierza. Od 1942 r. zaangażował się w działalność konspiracyjną rok później skończył podziemną Podchorążówkę AK. W 1944 r., przed kolejnym wkroczeniem Armii Czerwonej do Lwowa, rodzina Herbertów, zaangażowana w walkę podziemną, opuszcza Lwów  na zawsze.  Przenoszą się do Krakowa, gdzie Zbigniew uczęszcza na wykłady w Akademii Sztuk Pięknych  i zapisuje się  na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dalej kontynuuje działalność w AK. Równocześnie studiuje  na Akademii Handlowej, którą kończy w 1947 r. jako ekonomista. Krótko mieszkał  w Sopocie, a następnie  kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, które skończył w 1949 r. Od 1950 r. osiadł w Warszawie, gdzie podjął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. W tym też czasie, zaczął publikować swoje utwory, równocześnie podejmując różne prace zarobkowe.  Za prawdziwy debiut poetycki uważa się rok 1956 i tonik wierszy „Struna światła”.  W swoich wierszach podejmuje tematykę filozoficzno – moralną, odwołuje się do tradycji  humanistycznych kultury europejskiej i antyku. Od 1958 r. podróżuje po niemal całej Europie i USA. Zdobywa uznanie i jest wielokrotnie nagradzany. Tworzy tomy poezji: „Hermes, pies i gwiazda”, „Studium przedmiotu”, Pan Cogito”, „Raport  z oblężonego miasta”, utwory dramatyczne: „Jaskinia filozofów”, eseje: ”Barbarzyńca w ogrodzie” i inne. Umiera 28 VII 1998 r. w Warszawie. Pochowany na Powązkach.  Pośmiertnie uhonorowany Orderem Orła Białego. Lwów został  w pamięci poety na całe życie. Będzie do niego wracał w całej swojej twórczości, nie nazywając go wprost, ale duch tego miasta nigdy go nie opuści.

Biogram przygotowała uczennica klasy 6E Alicja Krawczyk (2017)

Dom przy ulicy Łyczakowskiej we Lwowie, w którym mieszkał Zbigniew Herbert

Tablica pamiątkowa na domu Herbeta przy ul. Łyczakowskiej we Lwowie