Konopnicka Maria

Maria Konopnicka z domu Wasiłowska (ur. w 1842 r. w Suwałkach, zm. 1910 we Lwowie), polska poetka, nowelistka i pisarka dla dzieci. W wieku 7 lat wraz z rodzicami przeniosła się do Kalisza, gdzie w 1854 r. zmarła jej matka Scholastyka. W latach 1855-56 Maria Konopnicka uczyła się na pensji u sióstr sakramentek w Warszawie, gdzie poznała Elizę Orzeszkową. W 1862 r. Maria poślubiła starszego o 12 lat Jarosława Konopnickiego.

W czasie 10 lat małżeństwa Maria urodziło ośmioro dzieci, z których dwoje zmarło. W 1877 r. wraz z dziećmi przeniosła się do Warszawy. W 1903 r. na 25-lecie pracy pisarskiej Konopnicka otrzymała od narodu dwór w Żarnowcu koło Krosna. Maria Konopnicka zmarła w 1910 r. na zapalenie płuc w sanatorium Kisielki we Lwowie. Została pochowana na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Konopnicka zadebiutowała w 1870 r. na łamach "Kaliszanina" wierszem "W zimowy poranek". Miastu, uznanemu za rodzinne poświęciła trzy utwory poetyckie: dwa zatytułowane "Kaliszowi" (1888 i 1907) i "Memu miastu" (1897). Obok uprawiania twórczości literackiej Maria Konopnicka aktywnie uczestniczyła w życiu społeczno-kulturalnym. Od 1890 przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując z prasą krajową, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni (1901-1902). Wyrazem jej protestu przeciw polityce germanizacyjnej było ogłoszenie w 1908 roku "Roty". Wiersz zdobył niezwykłą popularność, jako pieśń z muzyką Feliksa Nowowiejskiego, od czasu obchodu rocznicy grunwaldzkiej w 1910 r. Pisała też nowele i reportaże. Jako autorka "O krasnoludkach i sierotce Marysi", "O Janku Wędrowniczku" i "Na jagody" zdobyła sobie trwałą pozycję wśród twórców literatury dla dzieci.

Biogram powstał przy udziale uczennicy Kornelii Borkowskiej.

Grób Marii Konopnickiej na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie