Makuszyński Kornel

Kornel Makuszyński (ur. w 1884 w Stryju, zm. 1953 r. w Zakopanem). – polski prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny i publicysta, członek Polskiej Akademii Literatury. Przed II wojną światową był jednym z najbardziej popularnych i najpoczytniejszych polskich pisarzy. W Stryju skończył pierwszą klasę gimnazjalną, zarabiał na swoje utrzymanie korepetycjami. Potem przeniósł się do Przemyśla, gdzie mieszkał u swych krewnych i kończył drugą klasę gimnazjalną. W latach 1898-1903 uczęszczał do IV Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie.

Wynajmował skromną kwaterę na Kleparowie. W wieku 14 lat zaczął pisać wiersze. Ich pierwszym recenzentem w cukierni na ul. Skarbkowskiej 11 był Leopold Staff. Pierwsze wiersze opublikował w lwowskim dzienniku „Słowo Polskie”, mając 16 lat. Od 1904 był członkiem redakcji tego dziennika i recenzentem teatralnym. Studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1910 r. poślubił Emilię Bażeńską. Makuszyński w latach 1913-1914 mieszkał z żoną w Burbiszkach, w majątku swojego szwagra.Od 1930 r. organizował zawody narciarskie O puchar Kornela Makuszyńskiego. W 1939 r. w czasie oblężenia Warszawy niemiecka bomba trafiła kamienicę, w której mieszkali Makuszyńscy, pisarz cudem ocalał, jednak zniszczeniu uległy jego rękopisy oraz zbiory sztuki. Okupację Makuszyński przeżył w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego przeniósł się na stale do Zakopanego. Tam też zmarł w 1953 r. i został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku. Jego najsłynniejsze dzieła to: O dwóch takich, co ukradli księżyc, Panna z mokrą głową, Awantura o Basię, Szatan z siódmej klasy oraz 120 przygód Koziołka Matołka.

W tworzeniu biogramu uczestniczyła uczennica Kaja Maciejczyk